وحدت اسلامی کلید واژه ای ست که امروزه بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است . گروهی معتقدند که وحدت اسلامی اصلی انکار ناشدنی ست که قدمت آن به زمان ائمه معصومین (علیهم السلام )برمی گردد؛
چه اینکه قاطبه علمای اسلام از گذشته تا امروز در این صف قرار می گیرند و گروهی دیگر که وحدت را یک اصل نمی دانند . اما هدف در این یادداشت مناقشه بین دو گروه نیست کما اینکه وزن گروه اول با گروه دوم قابل مقایسه نیست .
اندیشمندان معتقدند امروزه بحث وحدت اسلامی بیش از گذشته موضوعیت پیدا کرده زیرا در هیچ برهه ای جهان اسلام تا این حد آبستن حوادث و مخاطرات نبوده است . اما وظیفه علمای اسلام در این میان چیست ؟ آیا آنها باید با استنباط و استدلال های شخصی به این مقال وارد شوند یا به مصالح جهان اسلام بیندیشند؟
به واقع مصالح کنونی جهان اسلام چیست ؟ آیا جز اینست که دشمن با ترفند های مختلف جهان اسلام را درگیر تروریسم و افراط گری کرده ؟ آیا جز اینست که دشمن با تمام توان در حال اختلاف افکنی میان مذاهب اسلامیست ؟ و آیا جز اینست که در صورت شکل گیری وحدت مسلمانان بزرگترین اجتماع در دنیا شکل خواهد گرفت ؟
دشمن سالها وقت صرف کرده تا این مهم شکل نگیرد و مطمئنا هم اکنون اتاق های فکر آنها در حال طراحی نقشه های جدید است .پول ـ امکانات و نیروی انسانی همه و همه ابزاری های دشمن برای رسیدن به هدف اصلی یعنی ایجاد تفرقه در صفوف مسلمانان است.اما راه مقابله با نقشه های دشمن چیست ؟
در شرایطی که برای رسیدن به وحدت در سه ضلعی دولت ها ، علما و ملت ها هر کدام نقشی تعریف شده است اما در میان با وجود دولت هایی سرسپرده و وابسته ، ملتهایی درگیر جنگ و نزاع های طایفه ای این علما هستند که باید نقش محوری خود را در ایجاد وحدتی پایدار ایفا کنند . .
علما و مراجع با توجه به شخصیت کاریزماتیک خود بیشترین پتانسیل را برای اتحاد بین توده های مسلمان دارند.کما اینکه آیت الله بروجردی در شرایطی که صحبت از وحدت و تقریب مذاهب اسلامی تابوی بزرگی محسوب می شد به آن مهم همت گمارد و با کمک شیخ محمود شلتوت دارالتقریب را در مصر بنا نهادند تا با به رسمیت شناخته شدن فقه جعفری در الازهر وحدت اسلامی وارد فاز جدید خود شود .
امروز توده ها و ملت های مسلمان چشم به علما و مراجع خود دارند و این مسئولیت آنها را دوچندان می کند .توده هایی که توانایی استنباط و تحلیل مسائل فقهی و تاریخی را ندارند و این بزنگاه علماست که یاری گر ملت ها باشند . هنوز فاصله زیادی نداریم از زمانی که فتوای علما در میان مردم غوغایی به پا می کرد و به بسیج توده ها منجر می شد .آری زمانه همان زمانه است .
جان کلام اینکه امروز با هر نگاهی می توان به اهمیت وحدت ایمان پیدا کرد چه اینکه در قرآن کریم به آن سفارش شده و سیره عملی آن نیز در زمان ائمه پیاده شده است . و اینجاست که علما و مراجع باید رسالت خود در پرچم داری وحدت را متجلی سازند.
یادداشت حسن باقری (کارشناس پژوهش های تقریبی)
