مراسم سوگواری به مناسبت شهادت امام صادق (ع) با حضور کارکنان معاونت فرهنگی مجمع جهانی تقریب و پژوهشگاه مطالعا تقریبی و با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین ابوالحسینی برگزار شد .
در این مراسم که در ۲۸ تیرماه همزمان با شهادت امام جعفر صادق (ع) برگزار شد حجت الاسلام والمسلمین ابوالحسینی طی سخنانی اظهار داشت : یکی از مباحث جهان امروز در محیط های علمی و آکادمیک کیفی سازی است. بهترین و کوتاه ترین تعریف برای کیفی سازی, تشخیص صحیح ظرفیت ها در کمترین زمان ممکن است.
وی در ادامه افزود : در کیفی سازی دو عنصر مهم نقش دارد. یکی محتوا و دیگری زمان. یکی از عرصه های کیفی سازی محیط های آموزشی, علمی و اعتقادی است. حرکت و فعالیت امام صادق(ع) در جهت کیفی سازی علمی و اعتقادی جامعه بود.
معاون پژوهشی پژوهشگاه مطالعات تقریبی با اشاره به فعالیت های علمی در زمان امام صادق (ع) افزود: دو عامل اصلی موجب شد تا امام صادق(ع) بهترین استفاده را در کمترین زمان ممکن به دست آورد.مورد اول ” آزادی عقیده در زمان عباسیان “بود . یعنی با از بین رفتن امویان و در اثر انقلاب عباسیان کسی نمی توانست جلوی اظهار عقیده مسلمانان را بگیرد. و در همین راستا تسامح صحیح دینی با غیر مسلمانان و دهری ها به عنوان یک ارزش شناخته شده بود.
وی در بیان مورد دوم تصریح کرد : مورد دوم ” برخورد اندیشه ها “بود . یعنی انتقال سابقه فکری و عینی اقوام تازه مسلمان و انتقال علوم بشری همچون طب, فلسفه, نجوم و ریاضیات از ایران و یونان و حتی از شام به محیط مذهبی آن روز در حجاز و بغداد و ادغام این مباحث با مسائل مذهبی در علومی چون تفسیر و قرائت, حدیث, فقه و کلام شبهات بسیاری را در اذهان به وجود آورد. به طوری که محیط علمی و فکری آن روز تشنه معرفت شده بود.
وی افزود : اینجا بود که امام جعفر صادق (ع) در ادامه راه پدر بزرگوارش دامنه فعالیتش را وسیع تر نمود و شاگردان زیادی تربیت کرد.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به موفقیت علمی امام صادق (ع) اظهار داشت : دو عنصر مهم نقش بسزایی در موفقیت حرکت علمی امام صادق (ع) داشت. ۱- شاگردان متنوع امام صادق در رشته های مختلف. ۲- شیوه تعامل با مخالفان
حجت الاسلام والمسلمین ابوالحسینی در پایان افزود: تنوع شاگردان امام صادق (ع) در رشته ها و مذاهب مختلف نقطه قوت فعالیت های علمی امام صادق (ع) است که در ادامه به چند مورد اشاره می شود : محمد بن مسلم و زراره در علم فقه, هشام بن حکم و مؤمن طاق در علم کلام, حمران بن اعین در علم قرائت قرآن, ابان بن تغلب در علم لغت, جابر بن حیان در کیمیا و …. .
